سرفصل های مهم
زندگی و مرگ
توضیح مختصر
اعضای گرده بیتلز برای آهنگها جداگانه کار میکنند.
- زمان مطالعه 0 دقیقه
- سطح ساده
دانلود اپلیکیشن «زیبوک»
فایل صوتی
برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.
ترجمهی فصل
زندگی و مرگ
چندی بعد از گروهبان پپر، بیتلز برای اجرا در یک برنامه تلویزیونی زنده به نام دنیای ما دعوت شد. کشورهای مختلف قسمتهای مختلف نمایش را میساختند و سازندگان برنامه میخواستند که بیتلز برای قسمت انگلیس اجرا کند. جان ترانه را نوشت و در ۲۵ ژوئن ۱۹۶۷، حدود ۳۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان برنامه را تماشا كردند.
بیتلز در استودیوی تلویزیون تنها نبود. بسیاری از نوازندگان دیگر اجرا کردند و مانند یک مهمانی بزرگ بود. اریک کلاپتون و میک جگر هر دو آنجا بودند. آهنگ جان برای برنامه عالی بود: “تنها چیزی که نیاز داری عشق است”، آینهای برای رویاها و امیدهای جوانان سراسر جهان در سال ۱۹۶۷ بود.
داستان پشت آهنگ
در پایان آهنگِ تنها چیزی که نیاز داری عشق است، بیتلز با دو آهنگ قدیمی خود شوخی کرد. جان آواز “دیروز” و پائول خطی از ترانهی “او دوستت دارد” را خواند.
در این زمان، جورج به یادگیری بیشتر درباره ایدههای شرقی ادامه میداد. او از جان و پائول خواست که به سخنرانی ماهاریشی ماهش یوگی در لندن گوش دهند. ماهاریشی یک هندی بود که شیوههای تفکر شرقی را آموزش میداد.
بیتلز میخواست بیشتر بداند. در آگوست، هر چهار نفر با قطار به بانگور در شمال ولز رفتند. آنها میخواستند چند روزی را صرف مطالعه با مهاریشی کنند.
یک نشان غمانگیز
سینتیا لنون نیز میخواست برود، اما جمعیت معمول بیتلز در ایستگاه قطار بود و سینتیا قطار را از دست داد. تماشا کرد که شوهرش بدون او میرفت. از نظر او این نشانه پایان ازدواج آنها بود.
وقتی بیتلز در جستجوی معنای زندگی بود، خبرهای غمانگیز از لندن به آنها رسید. برایان اپشتین مرده بود. جان به خبرنگار گفت: “او یکی از ما بود.”
در اتوبوس
مرگ اپشتین مشکل دیگری به همراه داشت. بیتلز چیزی از تجارت نمیدانست. جان گفت: “آن موقع دچار مشکل شدیم.” رینگو در آن زمان گروه را “مرغهای بدون سر” توصیف کرد. در میانه این دوران سخت، پائول ایدهای داشت. او میخواست یک فیلم تلویزیونی بسازد. او سعی میکرد به گروه کمک کند، اما به نظر جان و جورج، پائول سعی میکرد آنها را رهبری کند.
ایده فیلم ساده بود. چهل و سه نفر - همراه با بیتلز - با اتوبوس در سراسر کشور سفر میکردند. این بار داستانی برای بازیگری نداشتند. آنها فقط از آنچه اتفاق میافتاد فیلمبرداری میکردند. یک مشکل وجود داشت - واقعاً هیچ اتفاقی نیفتاد.
تور اسرارآمیز جادویی درست بعد از کریسمس ۱۹۶۷ در تلویزیون انگلیس نمایش داده شد. تقریباً پانزده میلیون نفر آن را تماشا کردند. آنها آهنگها را دوست داشتند، مانند “احمق روی تپه” از پائول و “من والروس هستم” از جان. اما افراد زیادی فیلم را دوست نداشتند. فیلم رنگی در تلویزیون سیاه و سفید نمایش داده شد. اما این دلیل عدم محبوبیت آن نبود. برای برخی افراد خستهکننده بود، برای برخی دیگر خیلی عجیب بود. برای اولین بار، بیتلز واقعاً شکست خورد.
داستان پشت آهنگ
ایده “من والوس هستم” از کتاب لوئیس کارول به نام آلیس در سرزمین عجایب سرچشمه گرفت. جان گفت: “کلمات چیز زیادی بیان نمیکنند …”
در فوریه ۱۹۶۸، بیتلز برای تحصیل مجدد نزد ماهاریشی به هند سفر کرد. این سفر برای هر کدام معنای متفاوتی داشت. رینگو با دو چمدان رفت - یکی لباس و دیگری غذای کنسروی انگلیسی! او زیاد نماند. پائول میگوید از این زمان در هند لذت برده. اما جان و جورج مدت بیشتری ماندند. جورج به دفاع از ماهاریشی ادامه داد، اما جان خیلی زود از معلم پیرشان عصبانی شد. آهنگی در آلبوم بعدی گروه، حملهی خشمگینانهای به او بود.
در بریتانیا، هیچ پاسخ سادهای در تجارت برای بیتلز وجود نداشت. آنها فروشگاه اپل را در لندن افتتاح کردند. پائول آن را “مکانی زیبا که در آن میتوانید چیزهای زیبا بخرید” نامید. مغازه تقریباً بلافاصله ضرر کرد. اما اپل چیزی فراتر از یک مغازه بود. یک شرکت بزرگ بود که موسیقی و فیلم تولید میکرد.گروه بیتلز شروع به تولید نوازندگان دیگر کرد. پائول بیشترین علاقه را به تجارت اپل داشت. او بیشتر آنجا بود زیرا در لندن زندگی میکرد. اما بقیه احساس کردند که پائول دوباره سعی میکند گروه را رهبری کند.
زیردریایی زرد
در ژوئیه ۱۹۶۸، فیلم دیگری از بیتلز در سینماها وجود داشت.
گروه چند آهنگ جدید برای زیردریایی زرد ضبط کرد، اما آنها حتی صدای فیلم را هم انجام ندادند. در داستان، گروه با موسیقی خود مکان عجیبی به نام سرزمین فلفل را نجات میدادند.
یک آلبوم جدید و یک عشق جدید
در سال ۱۹۶۸، ازدواج سینتیا و جان لنون به پایان رسید. جان حالا با یوکو اونو بود. او اولین بار با هنرمند ژاپنی-آمریکایی در یک نمایشگاه هنری در سال ۱۹۶۶ آشنا شده بود و آنها به آرامی عاشق شده بودند.
داستان پشت آهنگ
پائول برای سینتیا و جولیان لنون ناراحت بود. پسر فقط پنج ساله بود. پائول آهنگی برای او نوشت. او بعداً کلمات را از “هی جولز” به “هی جود” تغییر داد.
همه چیز برای جان با یوکو تغییر کرد. او اغلب از یوکو به عنوان معلمش صحبت میکرد. آنها با هم ایدههای جدید را کشف کردند. بسیاری از مردم این ایدهها را دیوانهوار مینامیدند، اما جان و یوکو نگران نبودند. آنها اولین آهنگ مشترک خود را در یک شب ساختند. این اکتشاف صداها بود. اما بزرگترین خبر جلدش بود. جلد جان و یوکو را بدون هیچ لباسی نشان میداد. جان گفت: “ما فقط میخواستیم همیشه در کنار هم باشیم.”
زمانی که بیتلز آلبوم بعدی را شروع کرد، جان و یوکو با هم در استودیو بودند. این به زودی برای سایر اعضای بیتلز مشکلساز شد. رینگو از او پرسید: «این برای چیست؟» دو نفر دیگر و جورج مارتین عصبانیتر بودند. وقتی یوکو مریض بود، جان حتی برای او یک تخت به استودیو آورد!
در سال ۱۹۶۸، آلبوم سفید بیتلز مشکلات دیگری داشت.رینگو مدتی گروه را ترک کرد. (گروه چند آهنگ بدون او ضبط کرد.) به نظر او، دیگر بیتلزها به او احتیاج نداشتند. وقتی همه از او درخواست بازگشت کردند، درامر با خوشحالی برگشت. او حالا میگوید: “من عاشق آلبوم سفید بودم.”
اما همه این عقیده را نداشتند. جان در آن زمان در مورد شروع “مرگ آهسته” گروه صحبت کرد. علایق موسیقی در گروه متفاوتتر شده بود. بیتلز کمتر و کمتر یک گروه واقعی بود. گاهی آلبوم در سه استودیو مختلف ضبط میشد، زیرا جان، پائول و جورج روی آهنگهای خود کار میکردند.
این آلبوم دوتایی انواع مختلف موسیقی را با هم ترکیب کرد. “Ob-La-Di، Ob-La-Da” یک آهنگ پاپ شاد بود، در حالی که “انقلاب ۹” قطعه عجیبی از “هنر صدا” بود. در “بازگشت در اتحاد جماهیر شوروی” صدای گروه هوشمندانه شبیه بچههای ساحل بود. بهترین آهنگ جورج در آلبوم احتمالاً “در حالی که گیتار من به آرامی میگرید” بود. دوست او اریک کلاپتون به گروه پیوست تا این آهنگ را اجرا کند.
متن انگلیسی فصل
Life and Death
Not long after Sergeant Pepper, the Beatles were invited to play in a live television programme called Our World. Different countries had to make different parts of the show, and the makers of the programme wanted the Beatles to play for Britain’s part. John wrote the song and on 25 June 1967, about 350 million people all around the world watched the programme.
The Beatles weren’t alone in the television studio. A lot of other musicians played and it was like a big party. Eric Clapton and Mick Jagger were both there. John’s song was perfect for the programme: ‘All You Need Is Love’ was a mirror for the dreams and hopes of young people around the world in 1967.
STORY BEHIND THE SONG
At the end of ‘All You Need Is Love’, the Beatles joked about two of their old songs. John sang ‘Yesterday’ and Paul sang a line from ‘She Loves You’.
Around this time, George was continuing to learn more about Eastern ideas. He asked John and Paul to listen to a talk by the Maharishi Mahesh Yogi in London. The Maharishi was an Indian who taught Eastern ways of thinking.
The Beatles wanted to know more. In August, all four of them took a train to Bangor in North Wales. They wanted to spend a few days studying with the Maharishi.
A sad sign
Cynthia Lennon wanted to go too, but the usual Beatles crowds were at the train station and Cynthia missed the train. She watched as her husband left without her. For her, this was a sign of the end of their marriage.
While the Beatles were searching for the meaning of life, sad news reached them from London. Brian Epstein was dead. ‘He was one of us,’ John told a reporter.
On the Bus
Epstein’s death brought another problem. The Beatles knew nothing about business. ‘We were in trouble then,’ said John. Ringo has described the band as ‘chickens without heads’ at that time. In the middle of this difficult time, Paul had an idea. He wanted to make a television film. He was trying to help the band, but in John and George’s opinion, Paul was trying to lead them.
The idea for the film was simple. Forty-three people - with the Beatles - drove around the country in a bus. This time, they didn’t have a story to act. They just filmed what happened. There was one problem - nothing really did happen.
Magical Mystery Tour was shown on television in Britain just after Christmas, 1967. Almost fifteen million people watched. They loved the songs, like Paul’s ‘The Fool on the Hill’ and John’s ‘I Am the Walrus’. But not many people liked the film. The colour film was shown in black and white on television. But this wasn’t the reason why it wasn’t popular. For some people it was boring, for others it was too strange. For the first time, the Beatles really failed.
STORY BEHIND THE SONG
The idea for ‘I Am The Walrus’ came from Lewis Carroll’s book Alice in Wonderland. John said, ‘The words don’t say a lot…’
In February 1968, the Beatles travelled to India to study again with the Maharishi. The trip had a different meaning for each of them. Ringo went with two suitcases - one of clothes and one of English food in tins! He didn’t stay long. Paul says that he enjoyed this time in India. But John and George stayed longer. George continued to defend the Maharishi, but John soon became angry at their old teacher. A song on the band’s next album was an angry attack on him.
Back in Britain, there were no simple answers in business for the Beatles. They opened the Apple shop in London. Paul called it ‘a beautiful place where you can buy beautiful things’. The shop lost money almost immediately. But Apple was more than a shop. It was a big company that produced music and films. The Beatles began to produce other musicians. Paul was most interested in Apple’s business. He was there more because he lived in London. But the others felt that Paul was trying to lead the band again.
Yellow Submarine
In July 1968, there was another Beatles film in cinemas.
The band recorded a few new songs for Yellow Submarine, but they didn’t even do the voices in the film. In the story, the band saved a strange place called Pepper land with their music.
A New Album and a New Love
In 1968, Cynthia and John Lennon’s marriage ended. John was with Yoko Ono now. He first met the Japanese-American artist at an art show in 1966 and they slowly fell in love.
STORY BEHIND THE SONG
Paul felt sorry for Cynthia and Julian Lennon. The boy was only five. Paul wrote a song for him. He later changed the words from ‘Hey Jules’ to ‘Hey Jude’.
Everything changed for John with Yoko. He often spoke of her as his teacher. Together they explored new ideas. These were called crazy by many people, but John and Yoko weren’t worried. They made their first record together in one night. It was an exploration of sounds. But the biggest news was the cover. It showed John and Yoko without any clothes. ‘We just wanted to be together all the time,’ remembered John.
John and Yoko were together in the studio, too, as the Beatles started their next album. This soon became a problem for the other Beatles. Ringo asked him, ‘What’s this all about?’ The other two and George Martin were angrier. When Yoko was ill, John even brought a bed into the studio for her!
In 1968 the Beatles’ White Album had other problems. Ringo left the band for a time. (The band recorded a few songs without him.) In his opinion, the other Beatles didn’t need him. When they all asked him back, the drummer returned happily. ‘I loved the White Album’, he remembers now.
But not everyone had this opinion. John spoke about the start of the band’s ‘slow death ‘at this time. The musical interests in the band were more and more different. The Beatles were less and less a real group. Sometimes the album was recorded in three different studios at the same time, as John, Paul and George worked on their own songs.
The double album mixed many different kinds of music. ‘Ob-La-Di, Ob-La-Da’ was a happy pop song, while ‘Revolution 9’ was a strange piece of ‘sound art’. In ‘Back in the USSR’ the band cleverly sounded like the Beach Boys. George’s best song on the album was probably ‘While My Guitar Gently Weeps’. His friend Eric Clapton joined the band to play on this song.
مشارکت کنندگان در این صفحه
تا کنون فردی در بازسازی این صفحه مشارکت نداشته است.
🖊 شما نیز میتوانید برای مشارکت در ترجمهی این صفحه یا اصلاح متن انگلیسی، به این لینک مراجعه بفرمایید.