سرفصل های مهم
صبحانه در تیفانی
توضیح مختصر
آدری در فیلم صبحانه در تیفانی بازی میکنه.
- زمان مطالعه 0 دقیقه
- سطح سخت
دانلود اپلیکیشن «زیبوک»
فایل صوتی
برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.
ترجمهی فصل
فصل هشتم
صبحانه در تیفانی
آدری میخواست در این فیلم بازی کنه، ولی نگران داستانش بود. معمولاً نقش دخترهای خوب، پرنسسها، رقاصها و راهبهها رو بازی میکرد ولی دختری که در صبحانهی تیفانی بود، خوب نبود. شوهرش رو ترک میکنه و میره نیویورک. با آدمهای بد دوسته. آدری همچنین نگران بود چون ترومن کاپوت در واقع نمیخواست آدری در فیلمش بازی کنه. میخواست مرلین مونرو بازی کنه. فکر کرد: “شاید نقش مناسب من نیست.”
کارگردان، بلیک ادواردز، در سوئیس به دیدن آدری رفت. بهش گفت: “این نقش مناسبی برای تو هست. تو یکی از ۵ تا بازیگر بزرگ دنیایی. میتونی هر کاری بکنی. وقتش رسیده که یک کار متفاوت و خطرناک انجام بدی. بله، هالی دختر بدی هست. ولی پشت لباسهای گرونقیمت و عینکهای آفتابی تیرهاش، فقط یک بچه است.” آدری صبحانه در تیفانی رو در نیویورک بازی کرد و در سال ۱۹۶۱ در سینماها پخش شد. بعضیها گفتن: “اون یک پرنسس اروپاییه: نمیتونه نقش زن یک دکتر اسب فقیر آمریکای رو بازی کنه.” ولی بیشتر مردم فیلم رو خیلی زیاد دوست داشتن. آدری با عینک آفتابی تیرهاش و لباسهای ژیوانژی، زیبا، دیوانه و بامزه بود. و وقتی آواز رودخانهی ماه رو به غمگینی کنار پنجرهی اتاقش میخوند، مردم دوستش داشتن.
متن انگلیسی فصل
Chapter eight
Breakfast at Tiffany’s
Audrey wanted to do the movie, but she was nervous about the story. She usually played nice girls-princesses, dancers, nuns - but the girl in Breakfast at Tiffany’s is not nice. She leaves her husband and goes to New York. She is friendly with bad people. Audrey was also nervous because Truman Capote did not really want her in the movie. He wanted Marilyn Monroe. “Maybe the part isn’t right for me,” she thought.
The director, Blake Edwards, visited Audrey in Switzerland. “It is the right part for you,” he told her. “You’re one of the five biggest actresses in the world. You can do anything. It’s time to do something different and dangerous. Yes, Holly’s a bad girl. But behind her expensive clothes and dark glasses, she’s only a child.” Audrey made Breakfast at Tiffany’s in New York and it came to the movie theaters in 1961. “She’s a European princess; she can’t act the part of a poor American horse doctor’s wife,” some people said. But most people liked the movie very much. In her dark glasses and Givenchy clothes, Audrey was beautiful, crazy, and funny. And they loved her when she sadly sang Moon River at her bedroom window.